Sierota. Złodziejka. Gladiatorka. Skrytobójczyni. Łotrzyca.
Opowieść o łotrzycy
Osierocona w dzieciństwie krwawa elfka Valeera Sangwinar spędziła młodość na ulicy, żyjąc z dnia na dzień i utrzymując się z drobnych kradzieży. Gdy próbowała ukraść magiczny talizman należący do pewnego szamana, została schwytana i osadzona w więzieniu, skąd kupił ją Rehgar Furia Ziemi – trener gladiatorów – który dostrzegł w niej zadatki na wielką wojowniczkę. Valeera wkrótce wylądowała w jednej klatce z druidem Brollem Niedźwiedziogrzywym – nocnym elfem – i tajemniczym człowiekiem, którego morze wyrzuciło na brzeg Durotaru. Cierpiał na amnezję i nie miał pojęcia, kim jest i skąd się wziął w samym sercu terytorium orków.
Po przybyciu do Orgrimmaru trójka niewolników z konieczności trzymała się razem – nie mieli innego wyjścia, jeśli chcieli przetrwać próby gladiatorów, które czekały ich na starożytnej arenie Młota Zagłady. Jednak już podczas pierwszej walki sojusz zawarty z rozsądku zaczął się przeradzać w przyjaźń. Dzięki szybkości Valeery, zmiennokształtności Brolla i niezwykłym zdolnościom władania orężem tajemniczego człowieka udało im się wyjść obronną ręką ze starć z pozostałymi gladiatorami. Bezimienny mężczyzna zdobył sporą sławę wśród orków i zyskał przydomek „Lo’Gosh”, który w mowie taurenów oznacza „Ducha Wilka”.
Ostatecznie cała trójka zdołała wyrwać się na wolność. Z pomocą Jainy Proudmoore i jej zaufanej doradczyni – Egwiny – udało się częściowo zneutralizować mroczną magię, która strzegła tajemniczej przeszłości bezimiennego. Lo’Gosh, rozbitek wyrzucony przez fale na brzeg Durotaru, okazał się być Varianem Wrynnem – zaginionym od dawna królem Wichrogrodu! Grupa przyjaciół wspólnie udała się więc do Wschodnich Królestw, by Varian mógł odzyskać swe dziedzictwo jako prawowity władca krainy ludzi.
Gdy przybyli do Wichrogrodu, odkryli, że na tronie zasiada sobowtór Variana. Marionetkowego władcę kontrolowała jedna z członkiń królewskiej rady – Lady Katrana Prestor, która w rzeczywistości była czarną smoczycą Onyxią w ludzkiej skórze. Gdy zorientowała się, że czarna magia blokująca prawdziwe wspomnienia Variana zawiodła, ujawniła swą prawdziwą postać i próbowała zgładzić naszych bohaterów. Varianowi, Valeerze, Brollowi i innym udało się w długiej i trudnej walce rozprawić z Onyxią i wyrwać z jej szponów jedynego syna i dziedzica króla – księcia Anduina.
Zasiadłszy na tronie Wichrogrodu jako jego prawowity władca, Varian zaoferował Valeerze oraz Brollowi zaszczytne miejsce wśród najbardziej wpływowych osób w całej krainie – mieli dołączyć do rady królewskiej i strzec Variana oraz jego syna. Valeera przystała na propozycję, ale postawiła sprawę jasno: nie chciała służyć Hordzie ani Przymierzu, lecz ślubowała lojalność rodowi Wrynnów. W końcu, po wielu latach, krwawa elfka znalazła miejsce, które mogła nazywać domem, w otoczeniu przyjaciół, których nauczyła się kochać.
Valeera nie ma sobie równych, gdy idzie o umiejętności łotrzycy; zabójczy wdzięk i kocia zwinność pozwalają jej błyskawicznie atakować kolejnych przeciwników w ogniu walki. Moc specjalna umożliwia przyzwanie bliźniaczych sztyletów – jej ulubionego oręża.
Jeśli dostrzeże luki w obronie, Valeera bez wahania wypatroszy przeciwnika, a także każdego wrogiego stronnika, który stanie jej na drodze. Nie spuszczajcie jej z oka ani na chwilę i nie dajcie się oczarować jej sztuczkom – jeśli to zrobicie, połączy swoje ataki w potężną kombinację, zadając cios w wasz słaby punkt i powodując jeszcze więcej obrażeń. Miejcie się więc na baczności!
Mamy nadzieję, że podobają się wam przytoczone tu fragmenty historii Valeery oraz rola, jaką nasza łotrzyca odgrywa w Hearthstone. Któremu z dziewięciorga bohaterów Hearthstone chcielibyście się przyjrzeć w następnej kolejności? Podzielcie się z nami swoimi opiniami w komentarzach!