Legendarny Uther Światłodzierżca był pierwszym paladynem z zakonu Rycerzy Srebrnej Dłoni, wielkim bohaterem w służbie Światłości, który poprzysiągł bronić Przymierza Lordaeronu przed wszelkimi niebezpieczeństwami. Roztropny, mężny i pobożny Uther był za życia niczym jasny promień nadziei dla swych towarzyszy broni i po dziś dzień stanowi wzór cnót rycerskich w całym Azeroth.

W Królestwie Wichrogrodu panował niegdyś pokój i dobrobyt. Ów złoty wiek niespodziewanie dobiegł końca, gdy orkowie z Draenoru przeszli przez Mroczny Portal – magiczną bramę między światami – i rozpoczęli inwazję na Azeroth. Krwiożercza, żądna grabieży horda zaatakowała Królestwo Wichrogrodu, licząc na szybkie przejęcie kontroli nad całą krainą. Tak rozpoczął się konflikt zbrojny znany dziś jako „pierwsza wojna”.

Duchowni z Północnych Włości chwycili za broń, by stanąć w obronie ojczyzny, lecz szybko okazało się, że pokonanie zła, któremu przyszło im stawić czoła, wymagać będzie ogromnego wysiłku i poświęcenia. Kapłani ponosili dotkliwe straty – choć byli mocni duchem, brakowało im wyszkolenia wojskowego z prawdziwego zdarzenia oraz obycia w wojennym rzemiośle.

Arcybiskup Alonsus Faol utworzył wówczas nowy zakon, który łączyłby w sobie odnawiające i niszczycielskie moce Światłości oraz ścisłą dyscyplinę wojskową, do której przywykli rycerze. Arcybiskup wybrał swojego ucznia Uthera na pierwszego nowicjusza. Owi święci rycerze zyskali sławę jako paladyni, zaś Uther mianowany został pierwszym spośród nich.

Zakon rycerski założony przez arcybiskupa otrzymał nazwę „Zakonu Srebrnej Dłoni”. Alonsus Faol szkolił najszlachetniejszych i najdzielniejszych rycerzy i kapłanów Lordaeronu, którzy pod jego kierunkiem uczyli się, jak wykorzystywać potęgę Światłości w boju. Potężne połączenie mocy świętej i zdolności bojowych czyniło z paladynów groźnych przeciwników na polu bitwy, a Uther był największym pośród nich.

Po pierwszej wojnie wielu uchodźców z Wichrogrodu schroniło się w Lordaeronie, pod opiekuńczymi skrzydłami króla Terenasa Menethila II. Władca Lordaeronu stanął na czele koalicji ludzkich królestw, które zjednoczyły siły, by odeprzeć nacierającą Hordę orków.

Orkowie zaatakowali wiele miast i kluczowych punktów strategicznych na terenie całych Wschodnich Królestw, choć Przymierze nie szczędziło wysiłków, by ich powstrzymać. Jednak nie wszystkie ludzkie królestwa w tej części kontynentu dołączyły do Przymierza. Królestwo Alterac pod wodzą Lorda Perenolde dobiło targu z Hordą – w obawie, że orkowie okażą się zwycięscy w konfrontacji z nowo zawiązanym Przymierzem. Zdrada owa stała się przyczyną licznych problemów dla Przymierza i doprowadziła do próby zamachu na życie Uthera.

Siły Hordy powoli ustępowały wobec rosnącej potęgi Przymierza. Ogromnym wysiłkiem militarnym ludzie zaatakowali najważniejszą twierdzę Hordy położoną w głębi Płonących Stepów. Uther i jego paladyni znaleźli się na pierwszej linii w bitwie o Iglicę Czarnej Góry, a sam rycerz otrzymał wówczas zaszczytny przydomek: „Światłodzierżca”.

Wziąwszy w niewolę wodza Hordy, Przymierze natarło na ostatni przyczółek orków: owiany złą sławą Mroczny Portal. Armię ludzi prowadził do szturmu generał Turalyon. Bitwa o Mroczny Portal przeszła do historii jako najkrwawsze starcie drugiej wojny. Portal został ostatecznie zniszczony po stronie Azeroth – częściowo dzięki odwadze i umiejętnościom Uthera Światłodzierżcy i Zakonu Srebrnej Dłoni.

Po drugiej wojnie Uther nadal wiernie służył Przymierzu i jego ludowi – był mentorem nowych paladynów, których wprowadzał do zakonu, i stanowił świetlany przykład dla aspirujących rycerzy i kapłanów w całych Wschodnich Królestwach. Uther wziął na siebie zadanie nauczania młodego, utalentowanego syna króla Terenasa – księcia Arthasa Menethila – który pragnął dołączyć do grona świętych wojowników Światłości. Arthas i Uther przez wiele lat trenowali razem i wytworzyła się między nimi niemal rodzinna więź.

Gdy wybuchła trzecia wojna, król zwrócił się o pomoc do Uthera. Rycerz spotkał się z młodą czarodziejką Jainą Proudmoore. Adeptka magii przyniosła straszne wieści: tajemnicza zaraza, która szalała w krainie, przemieniała ludzi w nieumarłych, zaś miasteczko Hearthglen atakowała nieprzeliczona armia żywych trupów – ofiar owej potwornej choroby. Uther i jego paladyni nadciągnęli w samą porę, by pomóc Jainie i Arthasowi. Dzięki ich wspólnym wysiłkom Hearthglen ocalało.

Zdecydowany ocalić swoje królestwo za wszelką cenę, Arthas wyruszył do Stratholmu, lecz przybył za późno. Mieszczanie spożyli już skażone zboże, które było szybkim i wydajnym nośnikiem rozprzestrzeniania zarazy na całe królestwo. Przemienieni ludzie mieli już wkrótce zasilić szeregi nieumarłej Plagi. Arthas rozkazał Utherowi i Rycerzom Srebrnej Dłoni, by zniszczyli miasto i zgładzili jego niewinnych mieszkańców. Wielki paladyn stanowczo odmówił wykonania rozkazu młodego księcia, odpowiadając, że nie uczyniłby tego nawet wówczas, gdyby Arthas był królem. Rozgniewany Arthas oskarżył paladyna o zdradę i pozbawił go dowództwa Rycerzy Srebrnej Dłoni. Następnie rozkazał, by paladyni wierni Lordaeronowi dołączyli do niego i oczyścili Stratholm z budzącego się zła. Uther zgromadził rycerzy, którzy pozostali mu lojalni, i opuścił Stratholm, pozostawiając Arthasowi wolną rękę. Książę zaś rozpoczął prawdziwą rzeź.

Uther poinformował króla Terenasa Menethila o potwornościach, jakich dopuścił się jego syn w Stratholmie. Monarcha i rycerz ze smutkiem doszli do wniosku, że Arthasa opuścił zdrowy rozsądek – a być może zaczął nawet przejawiać oznaki szaleństwa. Terenas wysłał emisariusza, by odwołać księcia z wyprawy do Północnej Grani i nakazać mu powrót do stolicy.

Arthas powrócił do domu jakiś czas później, lecz radość i gromkie wiwaty, z jakimi witali go mieszkańcy Lordaeronu, wkrótce przerodziły się w krzyki przerażenia, gdy książę przebił swego ojca przeklętym runicznym ostrzem – Lamentem Mrozu – i zamordował go na oczach poddanych w sali tronowej Lordaeronu.

Uther stracił króla i jednego ze swoich najbliższych przyjaciół. Przysiągł on osobiście strzec doczesnych szczątków monarchy, które zostały umieszczone w ozdobnej urnie w Andorhalu. Wkrótce okazało się jednak, że Uther i pozostali przy życiu rycerze Zakonu Srebrnej Dłoni nie znajdą nigdzie schronienia. Arthas, który stał się rycerzem śmierci, nakazał swej armii nieumarłych atak na miasto, pragnąc zawłaszczyć urnę Terenasa dla własnych, mrocznych celów. Uther nie wycofał się nawet w obliczu całkowicie beznadziejnej sytuacji i odważnie stanął do konfrontacji ze swym byłym uczniem, by bronić szczątków Terenasa w pojedynku, który na zawsze zapisał się na kartach historii Przymierza. Uther poległ ostatecznie z ręki młodzieńca, którego niegdyś otaczał opieką i darzył prawdziwie ojcowską miłością.

Grobowiec Uthera Światłodzierżcy znajduje się w Zachodnich Plagowiskach. Jest on jasnym promieniem nadziei w krainie, gdzie zaległy cienie. Spuścizna wielkiego rycerza Srebrnej Dłoni pozostaje żywa w czynach i nauczaniu zakonu paladynów – najdzielniejszych wojowników Światłości i obrońców Azeroth.

Legenda Uthera pozostaje wiecznie żywa w Hearthstone, zaś pozostawiona przez niego spuścizna stanowi inspirację dla kolejnych pokoleń paladynów, którzy po dziś dzień niosą w bój potęgę świętej Światłości. Jedna ze sztandarowych zdolności paladyńskich osłania boską tarczą wybranego stronnika, chroniąc go przed jednym źródłem obrażeń. Osłaniaj swych stronników Boską Tarczą, a będą ci dozgonnie wdzięczni!

Mamy nadzieję, że podobają się wam przytoczone tu fragmenty historii Uthera oraz rola, jaką odgrywa on w Hearthstone. Jakiej klasie chcielibyście się przyjrzeć w następnej kolejności? Podzielcie się z nami swoimi opiniami w komentarzach!

Poznajcie także dzieje innych bohaterów Hearthstone: – Rexxara, Gul’dana, Valeery, Anduina, Thralla oraz Jainy.